Awesome Lub Off-Putting: Spontaniczna mimowolna ludzka niewidzialność

W tym tygodniu: Zjawisko paranormalne

Większość osób słyszało samozapłon - towarzysząca jej opowieść ma zwykle postać seniora siedzącego w fotelu przed telewizorem, gdy wpada w płomienie bez wyraźnego powodu. Dobrze spontaniczna niewidzialność to coś w tym stylu, ale jak sama nazwa wskazuje, następstwa tego nagłego zjawiska są totalną niewidzialnością. Ogólnie mówiąc, ludzie, którzy stali się niewidzialni, zwykle nie zdają sobie sprawy, że przeszli w stan przezroczystości.

Spontaniczna niewidzialność to nazwa całkiem niedawno zaobserwowanych zjawisk. To znaczy, jak to brzmi - ludzie nagle, niekontrolowanie i tymczasowo stają się niewidzialni. Kiedy tak się dzieje, nikt nie może zobaczyć ani usłyszeć niewidzialnej osoby, mimo że we wszystkich tych przypadkach ofiary są w obecności przynajmniej jedna druga osoba. To dziwne zdarzenie, ale czy to prawda? Historie mówią same za siebie …

Najważniejszym autorytetem w spontanicznej niewidzialności jest Donna Higbee. Rozpoczęła badanie spontanicznej niewidzialności w 1994 roku i powiedziała o jej ofiarach:

"W każdym przypadku, o którym słyszałem lub osobiście przebadałem, osoba fizycznie wciąż jest obecna, chociaż nie można jej zobaczyć ani usłyszeć. Z punktu widzenia niewidzialnej osoby świat wygląda normalnie i nie mają oni pojęcia, że nie mogą być widziane lub słyszane przez ludzi wokół nich."

Oto przykłady anomalii, z których część została usunięta z witryny internetowej Higbee - 37-letni Anglik był na imprezie w 1987 roku. W pewnym momencie dżentelmen musiał korzystać z łazienki. Poszedł na górę, a za nim podążyła kobieta, która pozwoliła mu po raz pierwszy korzystać z udogodnień. Kiedy skończył, wyszedł i zamknął za sobą drzwi. Kobieta, która czekała, musiała być zajęta inaczej, ponieważ nie widziała drzwi otwartych ani zamkniętych. Anglik zszedł na dół, gdzie zaczął rozmawiać z przyjaciółmi, z których wszyscy całkowicie go ignorowali. Następnie podszedł do swojej dziewczyny za papierosa - zachowywała się tak, jakby go nie widziała ani nie słyszała. Zaskoczony tym, wrócił na górę, gdzie kobieta wciąż czekająca na łazienkę była bardzo zaskoczona widząc go po jej stronie drzwi. Szedł obok niej w drodze, a ona nic nie widziała. Potem jego przyjaciele i przyjaciółki upierali się, że go nie widzieli ani nie słyszeli.

Inna sytuacja miała miejsce, gdy grupa przyjaciół rozpaliła krakersy przeciwpożarowe. Policja przyłączyła się do zabawy i zabrała wszystkie identyfikatory. Cóż, prawie wszyscy. Jeden człowiek, nazwany Daniel, został wyłączony z procesu identyfikacji. Mówi:

"Gliny zaczęły się na drugim końcu linii (były dwie linie, jedna przed drugą) ludzi, stałem za przyjacielem, który był dziewczyną, policjant poprosił każdą osobę o przekazanie mu swoich przeszedł przez linię, a potem zabrał identyfikator i zadzwonił do każdej osoby, byłam ostatnią osobą zza linii, byłam też największą osobą, byłam nawet większa od policjantów, policjant nigdy nawet nie zachowywał się Widział mnie, nigdy nie pytał o moją legitymację, żaden z dwóch gliniarzy nie zwracał na mnie uwagi Wszyscy moi przyjaciele, z wyjątkiem dwóch, którzy zostali przyjęci przez policję, myśleli, że odszedłem, wielu zapytało mnie później, gdzie jestem poszedłem się ukryć, powiedziałem im wszystkim, że tam jestem, nikt mi nie uwierzy."

Ta kolejna instancja ma dodatkowy ziemski smak. W południowym Minneapolis około 1997 r. (Oddać lub zabrać kilka lat) wystąpiła awaria zasilania. Kilku sąsiadów w budynku mieszkalnym wyszło na korytarz, żeby zobaczyć, co się dzieje. Jedna kobieta podeszła do okna na końcu korytarza i spojrzała na drugą stronę ulicy. Unosząc się nad strukturami znajdowało się UFO. Kobieta była zrozumiale zaskoczona. Kiedy próbowała przyciągnąć uwagę sąsiadów na statek, nie mogła. To nie znaczy, że nie podjęła żadnego wysiłku, po prostu nie widziały jej ani nie słyszały. Kiedy odwróciła się do okna, statek zniknął. Pewna sąsiadka powiedziała później, że chociaż widzieli ją, jak podchodziła do okna, nigdy jej nie widzieli w okno.

Zgłoszono bardzo niewiele takich spontanicznych przypadków niewidoczności. Niezależnie od tego, czy niedostatek raportów osłabia jego wiarygodność - no cóż, to właśnie jest wezwanie czytelnika. Ważne jest, aby zauważyć, że dawni mistrzowie czegoś-lub-innego zostali udokumentowani jako uczący zdolności zmiany rzeczy niewidzialnych fakultatywnie. W rzeczywistości, miłych ludzi na About.com byli wystarczająco wrażliwi, aby opublikować krok po kroku procedury dotyczące tego, jak zamieniać małe i duże obiekty w niewidoczne. Zawiera również szczegółowe informacje o tym, jak skręcić siebie w ten sposób. Zobacz poniższy link dla tej zabawy, ale wiedz, że zrobienie tego oznacza obietnicę, że zawsze pozostaniesz poza naszym prysznicem.

Czytaj więcej:

Niewidzialność - About.com

[opowiadanie Shawna Lindsetha]