Hecklerspray's Monday Music Mango: Hole, Melissa Etheridge, Daddy Yankee

2024 Autor: Ethan Spencer | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 09:09

Oddzielenie słodkiego, soczystego miąższu od kamienia i skóry z głównych publikacji tego tygodnia.

Życie to tylko jedna wielka gra? Whac-A-Mole.

Urodziliśmy się, a przez dziurę w wielkiej plastikowej maszynie w jakiejś niebiańskiej grze-room wyskakuje trochę futrzasta głowa. W pewnym momencie - może to być 100 sekund, może to być 100 lat - jeden z bogów grających w grę zauważa nas, biczuje młotkiem z pianki i * huk *.

Nie ma nas.

Otaczające whol-a-mole są przez jakiś czas okropnie smutne, i rozważcie tylko pozwolenie sobie na zejście z powrotem do wewnętrznego mechanizmu gry. Ale czas wędruje nieubłaganie dalej, a ostatecznie inne whole-molty stają się tak pochłonięte rozszerzeniem własnego gametu, że przestają pamiętać utraconą. Być może od czasu do czasu będą oszczędzać myśli, podczas gdy czasy, które są mole, są drogie dla ich aksamitnych serc.

Jakie mroczne myśli prowadzą nas do:

Po pierwsze, Córka Nobody, Otwór. Główny wokalista Hole'a, Courtney Love, był kiedyś żonaty z facetem o imieniu Kurt Cobain. Kurt śpiewał dla zespołu o nazwie Nirvana, który miał coś z profilu publicznego na początku lat 90-tych. Courtney sama była piosenkarką: w 1994 r. Finalizowała wydanie albumu grunge, Przeżyj to.

Wtedy Kurt odtrącił mu głowę strzelbą.

W tym momencie, dla Courtney, deptali mu obcasy. Więc możesz posłuchać tego najnowszego albumu i poczuć się jak w 1994 roku. Byłoby dobrze, gdyby Hole był jakimś wyprzedzającym, rewolucyjnym zespołem. Ale nie były: były standardowym zespołem grunge-rock-fem, z niezbędną, ale nie do końca prawdziwą piosenkarką. Jakaś amerykańska Elastica, ale z bardziej porywającą historią o braku męża.

Może kiedyś, w przyszłości, gusta muzyczne powrócą do grunge'u, a Hole znów stanie się trafny. Na razie jednak zespół to niewiele więcej niż terapeuci Courtney. Oto myśl:

1994. * Westchnienie *. Bo każde pokolenie musi mieć swoje John Lennon, za wcześnie. I jego Yoko Bloody Ono, który kręci się zbyt długo.

Nadal noszę koszule w kratę i Rozmawiać "trampki". Proszę zabrać mnie do Córka Nobody

Po drugie, Beztroska Miłość, Melissa Etheridge. Każdy fan muzyki country stoi przed dylematem, jeśli chodzi o Melissę. Ma wokale papieru ściernego i piosenki o małomiasteczkowej Ameryce z dużymi, porywającymi refrenami. Wszystko, co przeciętny kierowca ciężarówki z Ohio z jego ogromną klamrą ze srebrnego orła uwielbia.

Ale ona jest lesbijką. A przeciętny kierowca ciężarówki z Ohio wolałby mieć swoją ogromną srebrną klamrę w kształcie orła, staranowaną na boki, niż przyznać, że lubi piosenkarza z Sapphy.

My z kolei nie mamy nic przeciwko lesbijstwu. Heck, nasi nastoletni ja oglądali wystarczającą liczbę filmów edukacyjnych na ten temat, że naprawdę czujemy się ekspertami. Możemy więc wyrazić opinię na temat płyty, która jest wolna od bigoterii i słabo tłumionej ciekawości.

Cóż, to kolejny album Melissa Etheridge, prawda? Przed Carrie Underwood orała pole serca o czułym, lecz dużym głosie

Mamy więc trochę ciężkich utworów country (Nerwowy), niektóre baldie polityczne pocieszające anty-lesbijki (Miss California), a także kilka pięknych, wzruszających piosenek o smutnych i samotnych dziewczętach dorastających w odludnych środkowo-zachodnich stanach (Indiana).

Cały gatunek nie jest tak naprawdę naszą filiżanką herbaty, ale jest to wysokiej jakości, dobrze napisany i wyprodukowany album, jeśli lubisz tego rodzaju rzeczy. Jest reprezentowana przez myśl:

Oto jestem, prowadząc moją ciężarówkę przez wielki stan Ohio. Słuchając jakiegoś wspaniałego kraju, mus … o, do diabła, znowu ta przeklęta libijska dama. Gdzie jest moja ogromna klamra z srebrnego orła?

Lubię zarówno styl country, jak i gejów. Zabierz mnie do Beztroska Miłość.

Po trzecie, Tato Yankee Mundial, Tato Yankee. Arriba !!!!! Muy bueno! Es hiphop de am? Rica latina! ? Qu? revelaci? n! Es como estar en la Ciudad de México, pero sin las andas lasasas y las mujeres peludas. Buena m? Sica! Andale! Andale!

Nigdy wcześniej nie słyszeliśmy o tatusiu. Ale wtedy rzadko wchodzimy do okropnych klubów Eurotrashy na Majorce lub przerażająco wyglądających tequili w LA z meksykańskim gangsterem siedzącym na zewnątrz na pudełku, ssącym wykałaczkę.

I wydaje się, że są to dokładnie dwa scenariusze, w których ten album został zaprojektowany do grania. Połowa piosenek to dmuchane, małe numery, ustawione na standardowy Eurobeat i zbyt pochylony, by za dużo Wokoder dla naszych upodobań (Vida En La Noche, Las Despedida), podczas gdy druga połowa to groźnie brzmiące gangsta melodie z mnóstwem Meksykanów w tle, krzycząc, prawdopodobnie, cokolwiek "fo real" i "beleey dat" są po hiszpańsku (Descontrol, Campeo A Mi Manera).

Nie chodzi o to, że ten album jest naprawdę taki zły: w rzeczywistości, jest tak gładko dopracowany, że wpadliśmy w poważne pieniądze na to, że tata stał się naprawdę wpływowym producentem muzycznym.Nie, chodzi o to, że jest coś z natury komicznego w stosunku do południowoamerykańskich wykonawców tego stylu rapu. Muzyka ma być groźna, konfrontacyjna. Trudno jest wziąć to na poważnie od facetów, którzy mają pięć stóp wzrostu i mają głupie wąsy. Oto jego myśl:

Ai, carumba! Este gangster rap z la papa es realmente hardcore, amigo. S ?, perras, putas, y … oh fresco, cena de mam? tiene listo.

Ja, sir, mam jednego z tych "głupich" wąsów, do cholery. Zabierz mnie do Tato Yankee Mundial

w tej chwili.

Najdrożsi ludzie PR: jeśli masz muzykę, o której chcesz, aby ludzie słyszeli, napisz nam tutaj: TheGibbo [at] gmail.com