The Taking of Pelham 1 2 3 - Przegląd Blu-ray

2024 Autor: Ethan Spencer | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 09:09

Jakość produkcji Johna Travolty można zwykle przypisać ilości włosów na twarzy, które przywiązuje do dziur w dialogu.

Face / Off był as / czysty ogolony; Miecznik był dość dobry ze swoim małym szczęśliwym szlakiem i Battlefield Earth był kloszem science-fiction i ZZ Top brody. A więc z jego niemieckim wąsem porno, wiesz Przejęcie Pelhama 1 2 3 nie będzie łatwą jazdą.

Podobnie, zazwyczaj można powiedzieć, jakość ostatnich Denzel Washington produkcje, którymi kieruje go brat Scott (w tym przypadku śmiecie). Więc, Tony Scott remake thrillera z lat 70-tych, ustawionego w pociągu z Travoltą na wszystkie możliwe okazje, podczas gdy Waszyngton rzuca się na niego w obliczu przeciwności losu.

Wielu krytyków (jeśli nie wszyscy) dokonało porównań z oryginalną wersją o tej samej nazwie, a dla wielu może to być szokiem, ale tego nie widzieliśmy. Pewnie, złapaliśmy nieco późniejszego pierwszego remake'u z udziałem Battlestar Galactica? s Eddy James Olmos w telewizji późno w nocy, ale podobnie jak to zdanie, które było głównie nieistotne.

Wchodząc w Pelham z czystym i pustym umysłem - być może typem odbiorców, do których zmierzali - sprawili, że przeglądanie go było odświeżające. Niestety, wchodząc w ten ostatni kawałek kinetycznego filmowania od Scotta, wydaje się, że nie stonował on swojego nowego tysiącletniego zamiłowania do patroszenia zmysłów. Pelham jest stylizowany do punktu przyziemnego, zmuszając film do zatrzymania się wraz z jego postaciami.

Podczas gdy większość akcji jest zablokowana w kilku ustawieniach, wydaje się to idealne dla powolnego thrillera, takiego, który bardziej opanowani reżyserzy poradziliby sobie bardziej kompetentnie. Zamiast tego wydaje się, że jest ciężki i całkowicie pozbawiony niczego, co zdalnie zbliża się do napięcia, jak jakiś współczesny ruch nastolatków. Próbujesz strzelać, wydmuchiwać lub wywoływać akcję ze statycznego ustawienia. To powinno być werbalne tete-a-tete. Zamiast tego, to tylko Travolta gada jak cycek cycków.

Obsada jest dość widoczna, dodali przyjaciele John Turturro i James Gandolfini wyskakujące okienko, nie tylko po to, by zmylić sprawdzanie pisowni, ale także po to, by pokazać dokładnie, jak nie robić niczego z ról wspierających.

Z kilkoma efektami fabularnymi zarzuconymi na dobrą miarę, ten film się nie porusza. Jedną z irytacji, która tkwi w umyśle, jest postać, której udało się uzyskać doskonały sygnał bezprzewodowy w nowojorskim systemie metra. Zaskoczenie, kiedy nie możemy nawet zaatakować naszych sąsiadów.

Ten film jest po prostu nierówny - występy są nudne lub przesadzone, a fabuła wije się, kiedy powinno się intrygować. Niepokojący pomruk twarzy wydaje się być filmem, który zapomniał o swoich celach, próbując zrobić film akcji z historii, która nie pasuje do gatunku.

Jego jedynym osiągnięciem jest stałe używanie terminu "motherfucker". Nie mogło być bardziej nie na miejscu, gdyby Travolta wpadł na pogrzeb starszego krewnego i wielokrotnie krzyczał w trumnie. Które prawdopodobnie by zrobił? to cholerne banany!