Recenzja: Stewart Lee i Henning Wehn w The Manchester Lowry

2024 Autor: Ethan Spencer | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 09:09

Ogromnie wzruszającym sercem było świadek? Zmięty Morrissey? Wzmocnienie handlowe Stewarta Lee w ciągu ostatnich kilku lat. Widzenie jego rutyny w pół-pełnym namiocie na Glastonbury 2005 było jak "Beatlesi w klubie Cavern". moment dla hecklerspray.

Porównanie to zupełnie nie pasuje, ponieważ Lee miał już długą i wybitną karierę w radiu i telewizji, ale w tym momencie miał relatywnie niską sylwetkę w swoim stand-upie. Widząc go, używał w minutę tak elokwentnej i mocno sformułowanej analizy, a następnie robił równie udane punkty, mówiąc prawie nic, co pokazało komika o tak genialnym zrozumieniu języka, zarówno w rzetelnym komentowaniu, jak i rozśmieszaniu go.

Byliśmy tak poruszeni doświadczeniem, że po powrocie do domu natychmiast wysłaliśmy mu e-mail. Po prostu musieliśmy powiadomić tego człowieka. Wyobrażamy sobie, że wszystkie prześladowania zaczynają się od podobnych samo-uzasadnień.

Jego Lata 90. Komik DVD opisywał rutynowe czynności, które robił w drodze po tym, jak był przedmiotem logicznie i moralnie wadliwej kampanii przeciwko niemu, za rolę w reżyserii Jerry Springer The Opera. Ze względu na bardzo bluźniercze treści DVD prawie nie otrzymało zwolnienia. Gdyby tak było, świat zostałby pozbawiony trwałego dokumentu z jednej z najlepszych, najodważniejszych, najmądrzejszych i najbardziej zabawnych komedii, które emanowały ze sceny.

Jego odświeżony profil zaowocował ubiegłorocznym serialem telewizyjnym Pojazd komediowy Stewarta Lee. Pół godziny stand-upu z dziwnym szkicem było dość trafnym odzwierciedleniem jego talentów. Nie zawsze działało, ale zawsze miało rację i jasne jest, że Stewart Lee jest obecnie bardzo zadowolony z tej równowagi. Jego akt regularnie zawiera różne fragmenty, które wywołują śmiech w różnych częściach widowni, ale każdy jest zainteresowany tym, co robi z każdym tematem.

W sobotę złapaliśmy go grającego w Manchester Lowry. Wsparcie pochodzi od Henninga Wehma. Wehm ma fajną linię w samo-deprecjonacji, która ustawia go do robienia obserwacji o Brytyjczykach. Jest już regularnym występem na antenie Radia 4, a jego profil będzie nadal rósł, gdy brytyjska publiczność będzie go uwielbiać, gdy zagraniczni komentatorzy kultury osiądą tutaj i opowiedzą nam o sobie, jak mogą potwierdzić Bill Bryson i Rich Hall. Jest coś do powiedzenia dla kogoś, kto, w przeciwieństwie do większości z nas, ma wybrany żyć tutaj. Daje ludziom interesującą perspektywę.

To ten kąt, wraz z jego dostawą, która pozwala mu uciec z niektórymi słabszymi materiałami. Kiedy zobaczyliśmy go sprzedającego płyty CD po koncercie, chcieliśmy go ukraść i zabrać do domu z nami, chociaż niestety nie pozyskał nas wystarczająco, by kupić od niego wszystko.

Lee jest materiałem do testów drogowych na nadchodzący drugi serial BBC, więc noc przybrała kształt trzech 25-minutowych rutynowych seriali telewizyjnych, chociaż od rozpoczęcia trasy pewne wydarzenia sprawiły, że wyglądała jak część poświęcona Adrianowi Chilesowi. cenzora.

Jedną rzeczą, która przydaje się, są komicy powtarzający swoje znane rutyny. Komicy nie są gwiazdami rocka - ludzie nie przychodzą, by zobaczyć, jak grają wszystkie hity. Dziś wieczorem Lee powtarza niektóre z jego poprzednich materiałów na temat IRA. Mimo, że stracił część siły, którą dotąd miał w ustach, Lee używa swojej potężnej broni? konstrukcja zdania, a linie są na nowo skonstruowane, aby wywołać śmiech.

Kontynuuje również peer-cide innych komiksów, celując w Russella Howarda. Nie tak błyskotliwy jak jego dewastujący atak na Joe Pasquale, ale przekonujący argument, że Howard jest zły. Jego najwspanialsze momenty pochodzą z jego ciągłego komentowania własnego aktu, czerpiąc śmiech z analizy i tworzenia przewidywalnych dowcipów i punchlines.

Ta wstydliwa skromność nie całkiem pozwólcie mu uciec z dwóch piosenek, w które gra - jego poważny głos wciąż jest trochę nieprzyjemny z powodu suchego sarkazmu wypowiedzianych słów dla naszych uszu, ale jest dowodem, że nadal nalega na przesuwanie granic i testowanie swojej publiczności, jednocześnie eksponując siebie całkowicie.

Łatwo zrozumieć, dlaczego nazywa się go komikiem, ale ten ezoteryk nie jest sprawiedliwy - tak naprawdę jest częścią długiej tradycji inteligentnych ludzi, od Oscara Wilde'a po Billa Hicksa, pokazując nam świat, jak to jest, w całej jego nagiej, absurdalnej chwale za pośrednictwem dowcipu.

Przepraszamy za referencje Billa Hicksa, ale europejskie prawodawstwo oznacza, że wszystkie artykuły o komiksie stand-up muszą zawierać przynajmniej jedno porównanie Hicksa.

lub dołącz do naszej grupy na Facebooku